De testruimte voor satellieten. De ruimtes zijn stofvrij, zoals op de achtergrond te zien is aan de kijkgang voor bezoekers (ik stond in een zelfde soort gang, maar dan hoger).

Er werd hier op het moment van de reportage gewerkt aan meetopstellingen voor een tweetal onderzoekssatellieten. Eén van de satellieten is op deze foto goed te zien. Als ik me niet vergis was de geplande lanceerdatum januari 2000.

Europese bijdrage aan het International Space Station (ISS), is deze onderzoeksmodule. De module op de foto is een model op ware grootte.

Het bordes, en de trapleuning op de bovenstaande foto geven een indruk van de afmeting van de module. Op dit punt wordt de module gekoppeld aan het ISS, of aan een andere module die daar deel van uitmaakt.

Een doorkijkje in de wand, die de bemanning scheidt van het luchtledige en die ook weerstand moet kunnen bieden aan door de ruimte vliegende deeltjes.

Om een indruk te geven: het aluminium van de binnen- en de buitenwand is slechts 3 à 4 mm dik, vanwege gewichtsbesparing bij de lancering. Het opstaande profiel aan de buitenkant van de binnenwanden geeft sterkte aan de panelen.

Elektronica-racks aan de binnenzijde van de module.

Deel van een opstelling voor biologische proeven in de module.

De Large Space Simulator van de ESA. Dit is een zeer indrukwekkende installatie, waarmee de omstandigheden in de ruimte op grote schaal kunnen worden nagebootst. Op het terrein buiten staat een heel fabriekscomplex met onder andere een groot aantal ammoniaktanks om de temperatuur van dicht bij het absolute minpunt in de module te kunnen bereiken. Verder staat in de module een kunstmatige zon opgesteld, om de te testen satelliet aan de ene kant te verwarmen terwijl die aan de andere kant aan extreme koude wordt blootgesteld. Uiteraard is de simulator van binnen luchtledig.

Aan het balkon en het trapje is opnieuw te zien hoe groot de simulator is. Hierin kunnen ook grote satellieten worden getest. Het kijkglas boven het balkon was in de maanden vóór de reportage aangebracht. Helaas is de foto van door het kijkglas niet gelukt.

Op het moment van de reportage werd er een satelliet getest....

.... dus de simulator was hier in bedrijf.

Een andere indrukwekkende installatie was een vele tientallen meters hoge schacht, afgesloten met twee enorme betonnen deuren van zeker een meter dik. Bovenstaande foto is binnen in deze schacht gemaakt, en toont de conus is van een enorm sterke luidspreker.

Dit is dezelfde luidspreker, gezien vanaf de buitenkant van de schacht. Deze luidsprekers bootsen het geluid en de trillingen na die een satelliet tijdens de lancering door de raketmotoren ondervindt. Het hoofd persvoorlichting, die mij rondleidde vertelde mij dat je als de betonnen deuren zijn gesloten, je aan de buitenzijde gewoon een gesprek kan voeren. En dat terwijl binnen de geluidssterkte in een zojuist gelanceerde Ariane-raket wordt nagebootst!

De witte buis rechts is een meter of drie, vier lang en eindigt in de conus in de schacht.

www.estec.esa.nl