 |
(reageren) | Shortie's is een weblog-achtige pagina, met overpeinzingen van John Piek. De naam Shortie's komt voort uit het plan(...) om mini-columns te gaan schrijven, zeer korte opinie-tekstjes voortgekomen uit invallen naar aanleiding van het dagelijkse nieuws. Vaak ook zijn de geplaatste stukjes slechts stijloefeningen, die dikwijls toch nog de moeite zijn om te plaatsen. |
| N.b.: als je denkt dat je de oude Shortie's nog ziet, lees dan de de pagina opnieuw in door op de Vernieuwen-knop van je browser te klikken. |
|
Zondag 10juni 2001 (22:58)
Vanmiddag, vanaf een terras in Amersfoort. Zondag
Een mooi, bijna rond grijswit matje... Kattenkwaad 2 (cultuurbarbaar) Toen ik vanochtend beneden kwam zag ik met mijn nog slaperige ogen iets vreemds. Er leek een matje voor de kattenbak te liggen. Een mooi, bijna rond grijswit matje. Dichterbij gekomen zag ik dat er een prachtig egale mat van kattenbakvulling voor de kattenbak lag. Overal praktisch even hoog, en voorzien van een aantal ondiepe kattenvoetindrukken. Ernaast lag een verpakking van de vulling, die de avond ervoor nog praktisch helemaal vol zat. Omdat Witje die zo interessant vindt heb ik nog twee lege dozen voor haar bewaard. Regelmatig verstopt ze daarin haar speelgoed, of probeert met uitgestrekte poot erin te graaien of er nog iets van de vorige keer in zat. Dit keer had ze zich dus over de volle doos ontfermd, en deze omver gegooid. Ze moet met haar klauwtje telkens een hoopje vulling eruit gekrabd hebben, en deze keurig verspreid hebben voor de kattenbak. Best knap zoiets. Misschien heeft ze het wel gedaan als dank voor de 'redding' van de avond ervoor. De vulling was nog helemaal schoon, en ik, als cultuurbarbaar die niets van kattenkunst begrijpt, heb met mijn slaperige kop alle zich op verboden terrein bevindend gruis in een plastic zakje gedaan voor hergebruik... Shortie *(denkt er het zijne van)*
Zondag Kattenkwaad 1 (veter) Gisteravond was ik in de keuken aan het werk. Kat Witje was nogal druk en baldadig, en daarom kon ik haar er in de keuken even niet bij gebruiken. Ik was de hele dag weg geweest, en daarom was ze druk en bozig. Ze leek me te negeren. Om het een beetje goed te maken had ik haar een speelgoedmuisje gegeven. Het was zeldzaam hoe zo'n lawaai het beest in gang maakte. Aan de gangzijde van mijn keukendeur hangt een speelgoed basketbalnetje. Daaraan heb ik ooit een veter gehangen, omdat Wit je daar zo leuk naar kon springen. Onderaan hang ik soms een speelgoedmuisje (of wat daarvan over is). Witje probeert dat dan te pakken. Dit keer was ze wel heel erg druk. Het bonkte tegen de deur dat het een oordeel was. Kennelijk kon ze het in deze stemming niet verdragen dat ze het, tussen een knijper geklemd, stukje speelgoedmuizenbont er maar niet vanaf kon krijgen. Plotseling hoorde ik een schreeuw, en een soort genies, geblaas, ik wist het niet. Verontrust deed ik de deur open om te kijken of ze misschien wat in haar keel gekregen had, en daar zwaaide er een aan de veter aan het basketbalnetje bungelende kat de keuken in. De veter zat om haar poot heen, en doordat hij vastzat in haar uitgestoken nagels was er zo een stevige knoop ontstaan. Door haar even op te tillen en de veter een keer rond haar pootje te draaien was ze los. Zelden heb ik eerder een kat meegemaakt die zo dankbaar en aanhankelijk was. Ze week de rest van de avond geen seconde van mijn zijde, bleef zich een tijdlang telkens opnieuw langs mijn been schurken. Shortie *(denkt er het zijne van)* Zondag 10juni 2001 (12:50) Mooi! Ik ben geen republikein en niet kongingsgezind. In tegenstelling tot wat ik vroeger wel eens dacht, vind ik de laatste jaren de Oranje's vaak wel sympathiek. Wat dat voor mij keer op keer verknalt is het feit dat de familie niet inziet dat je, traditie of geen traditie, het met de huidige gevoelens hierover bij het volk het gewoon niet meer kunt maken om nog op dieren te jagen. Jammer, en heel mooi dat de dierenbescherming hier dus (al is het wat laat) deze conclusie aan verbindt. (Mooie plaatsnaam trouwens om zo'n persbericht vandaan te laten komen). Shortie *(denkt er het zijne van)*
Zaterdag 9juni 2001 (12:30)
Never trust a man in a suit Afgelopen
donderdag stond ik in de rij voor de kassa bij de kantoorgroothandel. Een stukje
vóór mij in de rij stond een ouder echtpaar. Om de een of andere reden waren
ze mij in de winkel al opgevallen. Zij, een echte witgrijze oma, een beetje type
Barbara Bush (de vrouw van de vorige president B.), niet al te opvallend of duur
gekleed. Hij, in een redelijk net pak, rossig blonde vetkuif, niet-goedkope
bril. Hij straalde iets van leiderschap uit, zeer zelfverzekerd, een gewezen
directeur. Dat
had ik niet verwacht: de man probeerde een oplichterstruc met wisselgeld, die de
caissière
(leeftijd 40+) gelukkig door had. Op autoritaire wijze, alsof het een
personeelslid betrof probeerde hij betweterig uit te leggen hoe zeer hij het met
het uittellen wel bij het rechte eind had. "Ik begin even overnieuw",
zei de dame vanachter de kassa, terwijl ze ver van de kassala de munten en
biljetten zeer secuur en één voor één met lange pauzes in zijn hand
uittelde. Daarvóór had ze nog bijna haar boosheid tonend de paar gekochte
spullen van de band zo ver mogelijk van haar vandaan geduwd. "Heeft u het
nu gezien?" sprak ze nog, beleefd haar gezicht in de plooi houdend. Shortie *(denkt er het zijne van)*
Vrijdag
Ekster Gistermiddag kwam ik thuis van het boodschappen doen, toen er precies voor mijn huis op de stoep heel stil een ekster zat. Eerst dacht ik dat het een oude ekster was, die ziek was en misschien onder de struiken hiervoor wou doodgaan. Dat het beest volkomen hulpeloos was, dat was wel duidelijk. Van dichtbij zag ik aan de heldere ogen en de prachtig zittende veren dat het toch een jonkie was. Uit het nest gevallen, het arme beestje. Mijn kat, Witje vond het een tijdje geleden prachtig toen een eksterpaar, precies in de zwiepende top van een boom verderop hun nest aan het bouwen was. De af en aan vliegende vogels ontlokten haar kreten van deels bewondering, deels frustratie omdat zij ze niet kon grijpen. Het was om die tijd gistermiddag net avondspits, met om de 10 minuten een bus die pal voor het huis stopt en een grote drukte aan autoverkeer. Dat kon nooit lang goed gaan. Toen ik van dichtbij wilde kijken was het dier al een stuk in de richting van het verkeer gekropen, waar ze onder de struiken kon zitten. Maar ja, mag je zo'n dier wel oppakken? Ik ken iemand die vroeger op de dierenambulance reed, dus die maar even gebeld. Vervolgens op haar advies het diertje, dat wel al heel groot was, maar nog totaal niet kon vliegen geprobeerd te vangen. Die zou dus onmogelijk in zijn eentje terug in het nest gekomen zijn. Op het moment dat ik mijn hand naar het kuiken uitstak begonnen de eksterouders vanuit de bomen erboven ongelooflijk te protesteren en rond te vliegen. Woest waren ze! En toen ik het jong tussen de struiken eindelijk te pakken had zette die ook nog eens een keel op. Ik heb hem daarna in een kartonnen doos in de schuur gezet en toen de dierenambulance gebeld. Ik kon volgens hen het diertje het beste op een warme plek zetten (de zon stond op de schuurdeur, dus dat zat wel goed), donker in een kartonnen doos met een zachte lap erbij. Toen ze 's avonds kwamen om het vogeljong te halen waren ze best blij dat het dier gered was. Het schijnt niet zo goed te gaan met de eksterpopulatie, en het was dus heel mooi dat ze dit zo op het oog gave en gezonde jong naar de vogelopvang in Woudenberg konden brengen. Shortie *(denkt er het zijne van)* |
